Donderdag 23 februari was het zover het “ normale” leven werd ingeruild voor weer nieuwe reisavonturen in Australië en Nieuw Zeeland. Die ochtend vloog ik naar Ayers rock (centraal Australie), waar ik werd opgepikt om aan een 3 daagse rocktour deel te nemen. Tijdens deze tour bezoek je een aantal prachtige rotsformatie/bergen in de Outback. In de middag werd ik opgepikt bij het vliegveld Ayers Rock, wat een goede keuze was om daarop te vliegen, vanwege het meerendeel van de groep al een 7 uur durende rit erop had zitten. De eerste stop was bij Uluru, de grootste rotsformatie ter wereld. We stopte om enkele mooie shots te maken, wat zo mooi wat de het een beetje onwerkelijke foto’s lekken. Vervolgens werd er een wandeling gemaakt rondom de rots. Een belangrijk aspect tijdens de wandeling was om veel water te drinken want de temperatuur daar lag tussen de 38-43 graden, dat zijn andere temperaturen dan in het koude kikkerlandje. De gids vertelde tijdens de trekking over de geschiedenis van de rots en de Aboriginals-cultuur. Het gebied is nu weer in het bezit van de Aboriginals en uit respect voor de religie , mogen er op enkele locaties geen foto’s gemaakt worden. Na de wandeling gingen we naar een mooie spot om de zonondergang te zien . We waren zeker niet de enige, met bussen tegelijk kwamen mensen van middelbare leeftijd kijken naar de sunset onder het genot van een glaasje bubbels en enkele culinaire hapjes ( zo kan het ook?) Na de sunset sessie gingen we naar de campground om onze swags (soort van matras met een hoes erom heen, waar je in slaapt) klaar te maken voor de nacht. Het was een leuke ervaring om op de grond te slapen en je had volledig zicht op de miljoenen sterren aan de hemel, je kon zelfs de hele Melkweg zien. De volgende ochtend gingen we vroeg op 4.30 om opnieuw naar dezelfde spot te gaan om ditmaal de zonsopgang te bekijken. Persoonlijk vond ik de zonsopgang nog indrukwekkender.

De volgende bestemming was een mooie wandeling te maken in de Valley of the Wind of terwijl Kata Tjuta. Die is een grote rotsformatie met voornamelijk ronde vormen. Ook deze formaties hebben een spirituele betekenis voor de Aboriginals. Het was een erg mooie wandeling het leek wel of op je op de maan aan het wandelen was. S’ avonds werd er opnieuw gekampeerd in de buitenlucht en werd er gezamenlijk eten bereid op het kampvuur, het is een erg leuke ervaring het outback leven.

De laatste dag gingen we op weg naar de King Canyon, waar opnieuw een erg mooie wandeling gemaakt werd. De King Canyon heeft veel weg van de Grand Canyon in Amerika,ook hier zijn veelal rode rotsachtige zandstenen. Na het bezoek aan dit imposante natuurgeweld gingen we terug naar Alice Springs ( enige grote plaats in de Outback). Na een 7 uur durende rit kwamen we aan en konden we naar onze hostels om ons op te frissen. S’ avond werd er met de hele groep nog gezellig een hapje gegeten in een bar en enkele biertje genuttigd.

De volgende dag vloog ik vanuit Alice Springs Airport richting Brisbane. Aangekomen in Brisbane City kon ik zwaar bepakt opzoek gaan naar een hostel. Na enkele straten afgestruind te hebben vond ik een hostel 50 meter vanaf het punt waar ik begonnen was, hahah. In het hostel moest deelde ik mijn kamer met enkele NL-ers en met hen werd s’avonds het nachtleven van Brisbane verkend. De dag erna moesten de calorieën van de nacht ervoor verbrand worden, dus werd er een grote wandeling gemaakt in en rond het centrum van Brisbane. Brisbane is de hoofdstad van de state Queensland en is een van de grote steden van Australië. De stad is mooi gelegen aan een rivier die meanderend door de stad. Langs de rivier zijn veel mooi parken waar men de drukte kan ontvluchten en lekker kunnen ontspannen. Brisbane is langs niet zo bruisend als Sydney, maar toch na het bezoek van verschillende steden, doet het mij niet zo veel meer, mijn voorkeur gaat nu meer uit naar mooie natuurgebieden. (jaja Stijn word volwassen). Na twee dagen Brisbane hield ik het voorgezien en nam ik de bus richting Hervey Bay. Vanuit deze plaats had ik een 3 daagse tour geboekt naar Fraser Island ( grootste zandeiland van de wereld 1600 km2). In het pakket zat ook een overnachting voor en na de tour. De avond voor de tour werd eerst een briefing gedaan en werd de indeling van de jeeps bekend gemaakt. Al gauw bleek dat er veel NL-ers aanwezig waren. Mijn voorkeur gaat normaal niet uit om met alleen Nederlanders om te gaan, want ben niet naar de andere kant van de wereld gekomen om Nederlands te praten. De sfeer was meteen erg goed en er werd meteen enkele biertjes genuttigd.

De volgende ochtend werd er begonnen met een inspecties van de ROSE-jeeps. Na de inspectie gingen we boodschappen inslaan voor de komende dagen tevens werd er veel bier ingeslagen. De koelbox werd maximaal gevuld met bier. Nadat alles ingeladen was gingen we richting naar Fraser Island. Aangekomen op het eiland werd de 4wd ingeschakeld en gaan met die banaan. Het was echt super gaaf we mochten ze de jeep besturen en racen over de hobbelige zandwegen met mul zand en langs de branding op het strand. Een van de mededeling tijdens de briefing was dat er absoluut geen zoutwater over de auto mocht komen. Ik reed mooi langs de branding met een 80 km/uur en aan de linkerzijde zagen we enkele vrouw schoon staan, daar moest natuurlijk even naar getoeterd en gezwaaid worden, alleen vergat Stijn een beetje acht te geven op de auto en FLAAASHHH,, een hele golf zout water over de auto, oeps. Gelukkig merkte de gids niets en konden we door rijden. Na een mooie tocht over het eiland gingen we naar een campground om onze tentje op te zetten en eten te bereiden. De sfeer was erg goed en s’nachts werd er nog een mooi kampvuur gebouwd en werden er veel biertje soldaat gemaakt. De volgende ochtend gingen we onze tocht voorzetten richting het noorden van het eiland, waar een mooi cliff was en enkele mooie wateren. Het water was echt perfect , dus beter kon niet. Die avond moesten we opzoek naar een locatie voor onze tentenkamp, we vonden een plek tussen twee andere kampen van andere bedrijven. S’avond werd er weer gezamenlijk eten bereid. Laat in de avond moesten we (enkele jongens) op verkenningstocht bij een van de andere kampen. Bij het kamp was een groot feest aan de gang, het nadeel was dat we de avond te veel gedronken dat de biervoorraad leeg was. We moesten opzoek naar een bottleshop ,onze gids zei dat er een was 10 minuten lopen, maar het was geen 10 minuten maar eerder 1 uur lopen. Na een lange wandeling vonden we de shop en kochten enkele flessen wijn (wat mannen wel niet doen voor drank, pff). De laatste dag brachten we een bezoek aan Lake Mckenzie, dit is een super helder blauw meer met prachtig witte stranden. Hier werd enkele uren heerlijk ontspannen om vervolgens weer terug te keren naar het vaste land. Die avond werd er nog overnacht in het hostel.

Na opnieuw weer een geweldige tour gemaakt te hebben door een van Australische mooiste plekken ging ik op weg naar Byron Bay, dit is een erg mooi klein surfdorpje met een geweldig ontspannen sfeer. In Byron Bay had ik weer afgesproken met Mart (jongen uit BK5-tijd) We zaten in een gezellig en relax klein hostel net buiten het centrum. Mart had al kennis gemaakt met enkele mensen en met hen gingen we meteen het nachtleven maar verkennen. We belandde die avond in de Cheeky Monkeys ( party bar) die veel weg had van de Aspen Valley. Na een geslaagde avond in de bar gingen de volgende dag naar het mooie strand om mijn eerste surfles te krijgen van Mart. Ik had een groot board gehuurd en daar ging surfdude Stijn. Het surfen lijkt niet zo moeilijk het enige wat je moet doen is “ met je board achter de golven peddelen en vervolgens proberen een golf te pakken en als je voldoende snelheid hebt vanuit de lig positie rechtop je board gaan staan” aldus surfleraar Mart. Alleen het pedellen achter de golven bleek al niet gemakkelijk te zijn, tevens was ik gehavend aan mijn hand (ontstoken wond) wat het proces ook niet bevorderde. Het lukte mij om enkele golven te pakken alleen het opstaan was erg lastig. Het surfen was een leuke ervaring en tevens een goede fitnessoefening. De volgende dag besloten we om naar het Hippie dorp Nimbin te gaan. Het dorpje bestond uit een straat met allemaal hippie huisje en op elke hoek werd je gevraagd om wiet of cookies te kopen. Na 10 minuten hadden we het wel gezien, maar we moesten nog 2uur wachtten voordag de bus terug gingen dus besloten we maar om in de pub te gaan zien en hebben we goede gesprekken gevoerd. Het leven in Byron bay is erg chill onze dagen bestaan voornamelijk uit slapen, surfen, eten, stappen. Tevens kunnen Mart en ik het erg goed vinden samen en hebben we een leuke tijd.

We hadden samen het idee om te gaan vissen in de oceaan, want dat is wel het ultieme backpackers-leven,om je eigen vis te vangen en deze dan op te bakken. We gingen op weg naar de winkel om de visspullen te kopen. We hadden het idee om een lange lijn te maken , met daaraan een aantal haken aan geknopte en die in de zee te brengen. Bij aankomst werden de spullen uitgestald , al gauw bleek dat we alle haken kwijt waren. Ik besloot als een topatleet te sprinten naar de viswinkel bij aankomst bij de winkel waren de lampen gedoofde en het bordje van “ Closed” werd getoond. Terug gekomen op het strand had Mart uiteindelijk de haakjes terug gevonden, helemaal blij. De lijn werd uitgerold en vele haken werden eraan geknopt. Nadat alles was gemonteerd liepen we de zee in met de lijn, maar halverwege knapte het draad (wat normaal niet moet kunnen). De volgende dag besloten we met het draad terug te gaan naar de winkel en voor hetzelfde geld kregen we dikker draad. Die avond werd er opnieuw een poging gedaan. We hadden het aas van de dag ervoor ingegraven, helaas bleek het niet goed meer te zijn, opnieuw kon ik in een sprint terug naar de winkel en weer was de winkel gesloten. Na wat navraag kon ik bij een plaatselijk tankstation aas kopen. Nou moest het maar goed gaan, de lijn werd opnieuw in de zee gebracht. Onder het genot van een biertje werd er enkele uren gewacht. In het donker werd de lijn binnen gehaald, wat erg spannend was, zouden we wat vangen ???.,,, en JA!!! De tweede haak had we er wat aanzitten, alleen wisten we niet wat voor vis het was, het leek we een kruising tussen een haai en een rog (zie foto, wie weet wat voor vis het is laat me weten ). We besloten om het beest terug te gooien en niet te slachten. JAJA aan de laatste haak hadden we weer beet ditmaal was het een kleine rog, ook deze hebben we teruggegooid want we wisten niet hoe we deze moesten slachten. De vangst werd nog gevierd met enkele biertje aan het strand en we kregen nog gezelschap van tweede meiden die onze passeerde. Het was een erg geslaagde avond. We hadden onze visavonturen verteld aan enkele mensen in het hostel. Twee andere jongens waren erg onder indruk van het verhaal en vroegen of we nog een keer gingen. We besloten om twee dagen later weer de lijn uit te gooien. Eerst werd er gezellig gegeten in het park bij de bbq, vervolgens werd er met z’n allen de lijn in de zee gebracht. Na twee uur werd de lijn opnieuw binnengehaald en JAWEL we hadden weer beet. Ditmaal was het een mooi grijze Snapper. De vis werd op het strand geslacht en in het hostel werden de filets bereid. De vis smaakte echt super goed, wat wil je nog meer. Hellaas zit het avontuur in Australie erop voor mij en vlieg ik naar Nieuw Zeeland om daar mijn laatste 5 weken door te brengen. Ik ga het leven in Byron Bay met Mart wel missen, maar er wachten weer nieuwe avonturen op mij.